KOBIETY W HISTORII - Safona

Dzień dobry. 

Wszyscy znamy historię, jakiej uczono nas w szkole. Znamy królów, władców, cesarzy, ale… kompletnie nie znamy kobiet, które stały albo za rozwojem państwa lub jego upadkiem i które tak naprawdę decydowały za słabych mężczyzn. Postanowiłem to trochę zmienić. Wszyscy słyszeli o Joannie D'arc, Jadwidze lub Bonie. Czy ktoś Was kiedyś w szkole uczył o królowych Egiptu, żonach greckich cezarów, Elżbiecie Andegaweńskiej, Annie Cylejskiej, Zofii Olszańskiej albo o Odzie Myślińskiej? To tylko kilka kobiet, które odegrały w historii świata rolę, której kompletnie nie zauważamy. W świecie męskich uprzedzeń kobiety zawsze „służyły” do podtrzymania dynastii, bycia ozdobą władcy, przykładną żoną, która wyszywa obrusy. Najwyższa poro skończyć z tymi prehistorycznymi bzdurami. Czas pokazać jak naprawdę ważną rolę w historii świata odegrały. Zaczniemy od najdawniejszych czasów, wrócimy do starożytnego Egiptu, przejdziemy przez Grecję i średniowieczną Europę. Będziemy w każdej epoce szukać kobiet, które decydowały o losach Polski, a czasami świata.

 Zapraszam Was do dyskusji:).

Zaczniemy od Safony:):)

Safona, znana również jako Sappho, była starożytną grecką poetką liryczną, uważaną za jedną z najwybitniejszych postaci literatury antycznej. Jej życie i twórczość są otoczone zarówno zachwytem, jak i tajemnicą, ponieważ zachowało się jedynie kilka fragmentów jej dzieł.

Biografia

Safona żyła na przełomie VII i VI wieku p.n.e., około 630–570 p.n.e. Pochodziła z wyspy Lesbos, która była ważnym ośrodkiem kulturalnym i intelektualnym w starożytnej Grecji. Według tradycji, Safona miała szlacheckie pochodzenie. Była żoną Kerkilasa z Andros i miała córkę o imieniu Kleis. W różnych momentach życia była związana z Lesbos, ale podobno przebywała także na Sycylii z powodów politycznych (wygnanie związane z walkami arystokratycznymi na Lesbos).

Twórczość

Safona pisała głównie poezję liryczną, która była przeznaczona do śpiewania przy akompaniamencie liry. Jej wiersze skupiały się na tematach miłości, uczuć, piękna, przyjaźni i oddania, a także osobistych emocjach.

Była mistrzynią w wyrażaniu subtelnych uczuć i emocji, używała prostego, ale niezwykle sugestywnego języka.

Safona stworzyła własną miarę wierszową znaną jako strofa saficka, którą charakteryzują trzy jedenastozgłoskowe wersy i czwarty krótszy.

Choć jej twórczość była niegdyś szeroko znana, większość jej dzieł zaginęła w wyniku zniszczeń starożytnych bibliotek. Do dziś zachowało się jedynie kilkanaście fragmentów jej poezji, w tym najbardziej znany hymn do Afrodyty.

Wpływ i znaczenie

Sława w starożytności: Safona była czczona jako "dziesiąta muza" przez starożytnych Greków. Jej poezja była ceniona za niezwykłą intymność i piękno.

Kultura Lesbos: Safona stała się symbolem miłości między kobietami, co wynika z jej wierszy, w których często opisywała swoje uczucia wobec innych kobiet. Stąd wywodzi się termin "lesbijki".

Wpływ na późniejsze epoki: Safona była źródłem inspiracji dla wielu poetów i artystów w czasach renesansu, romantyzmu i współczesności.

Legenda i interpretacje

Mit o śmierci: Według jednej z legend Safona miała popełnić samobójstwo, skacząc ze skały Leukady, z powodu nieszczęśliwej miłości do mężczyzny imieniem Faon. Jednak wiele wskazuje na to, że jest to późniejszy, niehistoryczny mit.

Kontrowersje: Przez wieki jej twórczość i życie były różnie interpretowane, często przez pryzmat seksualności. Współczesne badania starają się umieścić Safonę w kontekście jej epoki, podkreślając jej talent literacki.

Zachowane dzieła

Najbardziej znany jest Hymn do Afrodyty, jedyny utwór Safony, który zachował się w całości. Reszta to fragmenty, odczytywane często z papirusów lub cytowane przez innych autorów, takich jak Platon, Horacy czy Strabon.Safona pozostaje ikoną literatury i jedną z najważniejszych postaci w historii poezji, a jej twórczość wciąż budzi podziw i inspiruje kolejne pokolenia.